Şimdi yapsam toplam birkaç saatimi alacak bu pastaya, o zaman bir günden fazla zaman ayırdım. Şeker hamurunu oklavayla açarken gücüm yetmedi ve hamuru nöbetleşe babam, abim ve kardeşime teslim ettim, yani onların güçlü kolları olmasa bir haftada ancak bitirirdim :)
Yarışma günü derneğe gitmek üzere halamın piko dükkanına gittiğimde pastayı taşımaktan kolum resmen kopmuştu, bu pastayı hep yorgunluklarımla hatırlayacağım. Çok yorulmuştum çok. Hele bir de jürinin sonucu açıklamasını heyecanla beklemek eklenince 'kaslarımda derman bırakmayan pasta' demek istiyorum :) Ben telaştan pastamın güzel olup olmadığını fark edemiyordum, ama halamla kuzenim: "Muhteşem olmuş kesin birincisin." deyince içim rahatladı. Neyse ki jüri de aynı şeyi düşündü ve sonunda birinci oldum...
İşte sevgili okuyucular, bu acemi pastam umut oldu geleceğim için, bu güzel uğraşı hatıralarda bırakmayıp aktif olarak sürdürmeye, kendimi geliştirmeye, yiyecek tasarımlarına ilgisi olan herkesle paylaşmak üzere blog yazmaya karar verdim. Önümde engellerim çoktu fakat Rabb'im çok şükür izin verdi ve sonunda hayalime kavuştum. Allah'tan en büyük isteğim bu blog sayfam sayesinde okuyucularımla kesintisiz bir iletişim kurabilmek, sevdiklerine özel tasarımlardan oluşan sürprizler yapmak isteyenlere en nezih şekilde hizmet sunabilmek... Tüm okuyucularımı heyecanla bekliyorum, yapacağınız yorumlar, beğeniler ve eleştiriler için şimdiden teşekkürlerimi sunarım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder